Bir sesimiz var, kullanmalı onu. Kullanmalı ki yaslı, puslu, huzursuz sessizlik dağılsın. Sessiz yığınları uyandırmalı. Sessiz yığınlar olmak ebedi ölümle eş. Dirilmeli, silkinmeli bu sabit pasiflikten.
Ama öylesine değil, içten… Ses çarpıp dönmemeli bu tepkisizlikten. Tam tersi, başka güzel sesleri serbest bırakmalı. Üstümüze yağmur gibi yağdırdıkları gürültüyü bastırmalı, iz bırakmalı, yol göstermeli.
Ses, bizi geleceğe taşıyacak. Daha fazla olasılığa ve daha fazla çözüme sahip bir gelecek. Kolay olanı değil, doğru olanı savunmak için bozmalı sessizliği. İki ses aynı değil çünkü, her sesin söyleyecek farklı bir şeyi var.
Sessizliği bazen bir duayla, bir çağrıyla, bir hikâyeyle, bir şiirle bir şarkıyla bozmalı.
Bir ses zor zamanlarda bir umut kaynağı, bir gün ışığı. Bir bakıma, nasıl kullanılacağını biliyorsanız, ses bir süper güç.
İyilerin sesi önemli, mazlumların sesi önemli, gerçeğin sesi önemli. Duyurmalı herkese.
Diğer sesleri de cesaretlendirmek, birleştirmek ve desteklemek için bozmalı sessizliği. Birinin yapabileceği en güçlü şeylerden biri sesini kullanmak belki.
Bir sesimiz var, kullanmalı onu…
Deniz Hakeri