Maçhael'de köklerime uzandım sanki. Dedem Rus Savaşı'ndan kaçarken, Karadeniz kıyısı boyunca göçe göçe Batı Karadeniz Akçakoca’ya kadar gelmiş. Benim ana-baba toprağımın daha vahşisini gördüm Maçhael’de. Belli ki bu topraklardan da geçmişler ki beni yıllardır bu topraklar çağırıyor. Yıllar önce gittiğimde sisler içinden göstermedi gülcemalini, bu kez ne şanslıyım ki, tüm dağlarını tepelerini göz alabildiğine görebildim.
Tepelerin ardı Gürcistan, halk genelde Gürcü kökenli, arabaları Gürcü plakalı, söylediklerine göre çifte vatandaşlıkları da varmış.
Maral şelalesi, Türkiye’nin sayılı büyük şelalelerinden.
Maçhael’in şimdiki adı Camili ama halk daha çok Maçhael demeyi seviyor. Camileri de çok güzel Camili’nin. İremit’deki camilerini, halk gözü gibi koruyor, ahşap oymalarını, kök boya ile boyanmış süslemelerini hep restore ediyorlar kendi kendilerine.
Maçhael’den, vadi boyunca ilerleyip, neredeyse 3000’lere tırmanıp, Şavşat’a doğru ilerledik yaylalardan geçe geçe.
Slow City, yavaş şehir Şavşat’a ulaştık ki orası da ayrı bir rüya.
Semra Demirağ