Bazı fikirler edindiniz hakkımda ama her şeyi bilemezsiniz elbette.
Hep bir ağabeyim olsun istedim mesela. Ben bir ablayım ve ablalığın tüm gereklerini yerine getiriyorum. Bilirsiniz küçükken kardeşleri kızdırmak, büyüklük taslamak, dalga geçmek, hepsini yaptım ve çok eğlenceliydi. Gerçi büyüdükçe sorumluluklarım arttı eğlencesi de pek kalmadı. Bence ablalık küçükken daha güzeldi.
Telefonla konuşmayı sevmem bir de. Nedense yüzünü görmediğim bir insanla konuşmak hep tuhaf gelmiştir bana. Bir kitapta okumuştum, eğer bir şeyi yapmaktan korkuyorsan, çok hızlı bir şekilde üçe kadar saymalısın ve fazla düşünmeden yapmalısın. Son zamanlarda, telefona cevap vermeden önce onu uygulamaya çalışıyorum. Telefon görüşmelerinin beni neden bu kadar endişelendirdiğini tam olarak anladığımdan emin değilim -belki de geri alamayacağım bir şey söyleme olasılığıdır- O yüzden yazılı mesajları daha samimi bulurum. Bir tek şu an uzaklarda olan kızımla konuşuyorum her gün. O da aşırı hasretten…
En sevdiğim şarkıyı dinlerken gözlerini kapatanlardanım. Melodiyi kaçırmayayım, içinde kaybolayım diye. Ve hep yalnızken.
Rus ve Ukraynalı bestecilerin vals müziklerine tuhaf bir ilgim var, üstelik dans konusunda hiç yeteneğim yok.
En sinir bozucu ortamda bile sadece gözlerimi devirerek sakin kalabiliyorum. Bu bir nimet ya da bilmiyorum belki bir lanet…
Eşim araba kullanırken istemsizce hayali pedallara basıyorum ayrıca. Hızlanırsa frene, vites değiştirecekse debriyaja. Buna engel olamıyorum çok ilginç. En azından sürekli konuşup şoförü rahatsız etmiyorum ama uzun yolculuklarda arabayı ben sürmüşüm gibi yoruluyorum.
Bir şeyler okumadan uyuyamıyorum. Sadece uyumak için okuduğum özel kitaplarım var. Kafasını yastığa koyar koymaz uyuyan insanları hep kıskanırım o yüzden.
Buraya kadar okuduysanız belki kendi maddeleriniz aklınıza geldi de eklediniz aralara…
İyi yaptınız, sabun köpüğü gibi önemsiz görünebilir bir insanla ilgili ayrıntılar. Ama birini tanımak, kendini tanımak güzeldir.
Hayatı eksiltmeyelim, eksilmeyelim, çoğalalım inşallah. Biraz da sanki Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Ne İçindeyim Zamanın şiirinin modundayım
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.
Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgârda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.
Başım sükutu öğüten
Uçsuz bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş.
Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim.
Deniz Hakeri