Allah’ım inanıyorum ki dünyayı sağlıkla, afiyetle, refahla, huzur içinde yaşayabilelim diye bizlere bahşettin. Bu lütuf karşısında yapmamız gereken sadece; seni tanımak, şükretmek ve insanlar olarak birbirimizi anlayarak, hoşgörü göstererek, saygı duyarak, severek hayatımızı sürdürmekti. Fakat bizler var olduğumuzdan bu yana kibir, açgözlülük, haset, öfke ve benzeri duyguların tesiri ile dünyayı yaktık, yıktık ve bozgunculuk yapıp insanları öldürdük.
Öldürmeye kardeşimizden başladık. Binlerce yıldan buyana da öldürmeye ara vermeden devam ediyoruz. Hâlbuki hepimizi haksız yere cana kıymayın diye defalarca uyardın. Haksız yere bir tek cana kıyarsanız tüm canlara kıymış gibi olursunuz dedin ama biz oralı olmadık. Haklı bir dava için savaşsanız bile çocukları, kadınları, yaşlıları masumları öldürmeyin, ibadethaneleri yıkmayın, doğaya zarar vermeyin dedin. Bizler seni dinlemek şöyle dursun senin adını da kullanarak gözü dönmüşçesine masumları öldürmeye devam ettik.
Öldürme konusunda öyle maharet kazandık ki dün öldürülenlerden olsak bile bugün öldürenlerden olabildik. Dün zehirli gaz odalarında soykırıma uğrayanlardan olsak da bugün kardeşlerimizi açık hava hapishanesi benzeri şehirlere hapsedip insanlık onurunu ayaklar altına alan her türlü muameleyi yaptık. Onları açlığa, susuzluğa ve hastalığa mahkûm ettik. Kendilerini kapana sıkışmış ölümü bekleyen kurbanlıklar gibi hissettirdik. Yaşama sevinçlerini ellerinden aldık. Sadece hayallerini değil hayal kurma olasılıklarını bile yok ettik. Suçlu olup olmamasına bakmaksızın gözümüzü kırpmadan masumların üzerine bomba yağdırdık. Hastaneleri, okulları, ibadethaneleri yerle bir ettik.
Allah’ım biliyorum bizi imtihan ediyorsun. Öldürenler, öldürenlere destek verenler, umursamayanlar, ölenler ve öldürmelere razı olmayıp karşı çıkanlar hepimiz toplu bir sınavın içindeyiz. Ölümlere karşı çıkanların bu sınavdaki görevi masumları kurtarmak ama Allah’ım utanarak söylüyorum ki biz masumları koruyamıyoruz. Öldürülmelerine engel olacak iradeyi ve kararlılığı ortaya koyamıyoruz. Zalimin karşısına aklımızla, yüreğimizle, bileğimizle çıkamıyoruz. Öldürenleri durduracak cesareti gösteremiyoruz. Gayretlerimiz mazluma kol kanat germek için yardım kampanyaları düzenlemenin, gösteri yürüyüşleri yapmanın ve hamasi nutuklar atmanın ötesine geçmiyor. Böyle giderse İbrahim oğlu İsmail’in çocukları arasından on binlercesi İbrahim oğlu İshak’ın çocukları arasında insafını, vicdanını, izanını ve edebini kaybetmişler tarafından katledilecekler.
Allah’ım bu yaşanılanlar mutlaka adil bir sınavdır. Lakin biz daha önce masumları koruyamadığımız gibi şimdide koruyamıyoruz. Onun için bizi aradan çıkarıp gözünü kan bürümüş Ebrehelere ebabillerini gönder. Fillerden oluşan ordusu ile Kâbe’yi yerle bir etmeye gelen Ebrehe’ye ebabil kuşların ile haddini bildirdiğin gibi en gelişmiş yok edici savaş makineleri ile insanları acımasızca yok etmeye hazırlanan Ebrehe zihniyetlilere de hadlerini bildir. Masumlarını koru. Adaletinden zerre kadar şüphem yok ve biliyorum ki merhametin adaletinden öndedir. Masumlarına merhamet et, onları zalimlerin ellerinden ve zalimlere dur diyemeyen biz beceriksizlerin sözde himayesinden kurtar.
Allah’ım gözü dönmüş İshak’ın çocukları ile onlara benzeyip zulmeden İsmail’in çocuklarına adaletin ile hükmedip, müstahaklarını ver. Her iki kardeş çocuklarının arasındaki masumları, ihtiyarları, kadınları ve çocukları koru. Onların korunmasını bu sefer bize bırakma. Lütfet ki lütfettiklerin ile onurlu şekilde yaşasınlar. İyiliği yayıp, kötülüğü engelleyemediğimizden dolayı da bizi affet.
İzzet Kılıç