Kalbimizin bahçesindeki güllerden ayrılmak, onların kokularını duyamamak, yıllarca alıştığınız ortamdan bir anda ayrılmak kolay değil.
Nasıl ki bir gün bu hayattan, bu dünyadan da gideceğimiz gibi işyerimizden, çalışma arkadaşlarımızdan ayrılmak da hayatın bir parçası. Ancak bu ayrılışı da medenice yapmak, bir virgül koyarak ayrılmak, nokta koymamak gerektiğine inanıyorum.
Ayrılışlar her şeyden ayrılış anlamına gelmemeli. Geçmişte yaşamış olduğu kırgınlıkları, üzüntüleri bir kenara bırakarak gönül hoşluğu ve helallik alarak ayrılmalı insan. Bizden sonra görevimizi teslim edeceğimiz arkadaşımıza heybemizdeki biriktirdiğimiz tüm iş deneyimlerimizi olabildiğince aktarıp, onu beslemek, kurduğumuz sistemin sürdürülebilirliğine katı sağlamak görevlerimizden biridir diye düşünürüm daima. Çünkü onlarla uçmaya alışmışken artık uçamamak hissi bir yanımızı eksik bırakır ve içimizden bir parça kopar gibi gelir bana.
Deneyimlerimden anladığım şudur ki, dünya küçük bir yer. Bugün ayrılsak bile bir gün, bir vesileyle tekrar bir araya gelebilir, karşılaşabiliriz. Arkada güzel izler bırakarak ayrılabilmek ne güzel. Ve arkamızdan “ne güzel insandı, güzel bir arkadaşlık yaptık, sağ olsun, yolu açık olsun.” dedirtebilmek ne güzel.
Kan kardeşliğinin yanında işyeri kardeşliği, insan kardeşliği vs. kavramlarını hayatımıza hâkim kılabiliriz. Bu şekliyle insani standartlarımızı yükseltip, hem insanlar içinde bir insan olma hem de içinde bulunduğumuz yapının başarısına vereceğimiz destekle vazifemizi yerine getirmiş oluruz. Bundandır ki öncelikle kendi kişiliğimizi en yüksek değerler üzerine inşa etmeli ve çevremizdekilerin de becerilerinin gelişmesine destek vermeliyiz. Öğrenmeli, yaşamalı ve anlatmalıyız. İnanıyorum ki, gelecekte bu döngü içerisinde bulunan fertlerin oluşturduğu yapılar ancak yaşayabilecek ve gelişebilecektir. Bu şemsiye altında kurulacak dostluk, arkadaşlık ve sevgi köprüleri hayatı anlamayı kolaylaştıracaktır.
Bu köprüleri kurmak için hiç vakit kaybetmemeli, hemen inşaya başlamalıyız. Yarın geç olabilir. Birbirine bağlı ve daha güçlü bir aile için, hepimiz görevimizi hakkıyla yerine getirmekle yükümlüyüz.
El ele, gönül gönüle, nice mutlu birlikteliklere, nice umutlu yolculuklara…
Arkadaşça, dostça, hoşça kalınız.
Recep Ali Topcu