Çocukken yeni bir yıla gireceğimiz zaman heyecanlanırdım. Belki de çocuk aklımla yaşamakta olduğumuz yılı iyi değerlendiremediğimizi, boşa geçirdiğimizi düşünürdüm. Yeni yıl ile her şeyin daha güzel ve iyi olacağına inanırdım. Zamanla anladım ki bu durum insan doğasının bir parçası ve sahip olduğumuz umut duygusunun yansımasıydı. Yoksa bir takvim yılının değişmesi ile ne dünyanın düzeni değişiyordu ne de insanlık. Değişen sadece insanlardı. Birileri doğuyor, birileri ölüyordu. Yaşadıkları döneme ve çevreye göre birbirleri ile olan ilişkileri değişmekle birlikte ilişkilerin özü çok az farklılaşıyordu.
Şimdi daha da iyi anlıyorum. Çocukluğumun yeni yılları önceden yaşanmış binlerce yıldan farklı değildi. Evet, yeni yıllardı ama aleladeydiler! Çünkü girdiğimiz yeni yıllarda da geçmişte olduğu gibi güçlü ve muktedir kişilerin çoğunluğu güçlerini ve iradelerini hak ve adalet için kullanmıyorlardı. Tam aksine kendi çıkarlarını korumak ve haksız kazanımlarını güçlendirmek için kullanıyorlardı. Alelade yıllardı zira insanların birçoğu komşularının aç yatıp yatmadığı, bir ihtiyacı olup olmadığı ile ilgilenmiyorlardı. Kendileri toksa diğerlerinin ne durumda oldukları onları çok da ilgilendirmiyor gibi görünüyordu. Alelade yıllardı nitekim bazı insanlar din adına küçük bir kara parçasına sıkıştırdıkları kardeşlerine hiçbir ahlaki değere aldırış etmeden soykırım uyguluyorlardı. Hâlbuki onlarda hemen hemen aynı vahşeti yaşamışlardı. Benzeri daha nice olaylar tekrar ve tekrar yaşandığı için yeni bir yıla girilip alelade bir yıl olarak tamamlanıyordu çocukluğumun yılları.
Peki, bu dünya nasıl bir yerdi ki binlerce yıl geçse de yıllar hep aynı kalıyordu? Veyahut ben niçin öyle algılıyordum? Bu dünya, Türk edebiyatının genç yazarlarından İlhan Dilek’in “Hiçbir Zaman Anlamadı İnsanoğlu” adlı şiirinde yazdığı gibi “iyiyle kötü arasında yer alan ve günü geldiğinde iyilerden taraf olacak” bir dünyaydı. Dolayısı ile mesele günlerin geçmesi yeni yılların gelmesi değildi. Mesele insanların iyinin tarafında yer almaları ve iyilik üzerine daim olmalarıydı.
Bu satırları yazdığım şu günlerde yeni bir yılın arifesindeyiz. Yeni yıldan bir beklenti içinde değilim. Yeni yılda insanlık olarak daha iyi ya da daha güzel günler görüp görmeyeceğimizi bilmiyorum. Bununla birlikte ancak; dünyada farklı coğrafyalarda adalet hakim olsun, insanlar adil bir sistem içerisinde insan onuruna yaraşır şekilde yaşasın diye canla başla çalışan insanların sayısı artarsa yeni bir yıla girmiş olacağımızı düşünüyorum. Birileri ihtiyaç sahibi komşularına sahip çıkarsa, onları incitmeden ve onlara kimseciklere duyurmadan yardım ederlerse alelade bir yıl yaşamayacağımızı kabul ediyorum. Mazlumlara kol kanat gerenler çoğalırsa, mazlumların; inançlarına, ırklarına, derilerinin renklerine, cinsiyetlerine bakılmadan yardıma koşulursa sıradan yılların dışına çıkacağımızı varsayıyorum.
Kendime de diyorum ki bir tek kişiye bile olsa da neden iyilik yapmamız gerektiğini açıklayabilirsen, iyiliğin edep çerçevesinde nasıl yapılabileceğini anlatabilirsen ve de en önemlisi nezaketle iyilikler yapabilirsen yeni yılı alelade bir yıl olmaktan çıkartabilirsin. Dahası dünyaya iyiliğin yanında durma vaktinin geldiğini de hatırlatanlardan olabilirsin.
İzzet Kılıç