Ah Adalet Hanım!

Ah Adalet Hanım!

Ah Adalet Hanım!

Cahit Sıtkı Tarancı “memleket isterim” der iken, ben de seni çok istemiştim.

İstemiştim Adalet ismini,

Gözleri masmavi olsun gökyüzünü imrendirsin 

Saçları sapsarı olsun buğday tanelerini kıskandırsın

İstemiştim Adaleti ismini,

Minik parmaklarıyla sevgi versin 

Gülümsemesiyle umut olsun 

İstemiştim Adaleti ismini,

Saf çocukluk halleriyle adil olsun 

Kardeş kavgasını son buldursun 

İstemiştim Adaleti ismini,

Doğada özgürce koşmasını 

Betonda yaşanmaz demesini 

İstemiştim Adaleti ismini,

Geldiğinde Adil olsun diye 

Kısmet olmadı olamadı...

İsminin Adalet olmasını istemiştim.

Örf ve adetlerini bilecek , 

Geçmişin izleriyle serpilip büyüyecek 

Dünyayı, medeniyetleri bilecek Ülkesinde tuğla üzerine tuğla koyarak büyüyecek 

Rabbini inancını bilecek, 

Allah korkusuyla saygıyla sevgiyle büyüyecek.

Kürkü olana da Mintanı bulana da aynı sempatiyle yaklaşacak.

Yüreği korkmayan, doğruyu esirgemeyen, kalemini rüzgârda eğdirmeyecek.

İstemiştim ona Adalet hn demeyi ...

En sevdiği oyunlar,  

Kör Ebe, 

Yağ satarım Bal satarımdı.

Gözlerini bağlardık,  

Odanın içerisinde kalp sesini dinleyerek bizleri bulurdu. 

Yaz tatillerinde, 

bir bakracta yağ, diğerinde bal, teraziyi dengeleyerek minik parmaklarıyla gram gram hak geçmesin diyerek tartardı. 

Korkardı Allah’dan haramdan, 

Korkmazdı mahalledeki haramilerden

Gözleri kapalı da olsa doğru yolu bulurdu.

Haramiler sarsa da çevresini Terazide kayırma yapmazdı.

Adalet Hanımda taa küçük yaşta rabbinin korkusu ağır basmıştı bakmadı dünyalıklara

Büyüdü büyüdü yetişkin genç birey olmuştu. Yerinde duramıyor fanusu kırmak istiyordu. 

Bir sabah dolaşalım mı dedi mutlu olmuştum.

Bu devirde evlat ile yol yürümek güzel bir duyguydu.

Koyulduk yola lakin ağzında bir bakla ifade edemiyor söylemiyordu.

Sen Babasın, şefkatli adil için sevgi dolu lakin sana birkaç sual danışmak isterim dedi.

Neden falezleri sahilleri kapattın denize giremiyorum. Sit değil miydi? 

Neden 100 mt sahil bandında özgürce koşamıyorum ?

Neden Okulda bana diktirdiğin 

Yaşam suyunu verdirdiğin

Ormana giremiyorum?

Neden Kemale ermiş olan sen ! Bir Seferden bir şey olmaz dedin?

Neden mahallemdeki kırmızı kiremitlileri indirip yerlerine biri alçak biri yüksek hilkat garibeleri inşa ettin ?

Neden, arabanın içi boş iken klimasını çalışır bıraktın. Plakası mı?

Neden kadın öldürenlerin cezasını kravata bağladın?

Neden anama küfredeni duymadın. Ama uç uç kelebek diyene kargayı gösterip tulumbacıya götürdün?

Neden aç biçareye baklava yedin diye hesap uzatır iken, hiç ödemeyenin hesabını sildin?

Neden itibarın için israf eder iken, 

Kilim üzerinde namaz kılmayı reddedenleri nasıl unuttun? 

Evet baba, bu sözlerim ağır sana biliyorum. 

Ana baba için en ağır sözler, yaptıkları yanlışların yüzlerine söylenmesi olsa gerek,

İşte o anlarda ona hiçbir şeycikler diyemedim.

Sadece “Hayat Hayat” diyebildim onun ismini Hayat Hanım koymuştum. 

Gönlüm ADALET Hn demeyi arzu etse de hayatın hamurunda gerçekleri içerisinde büyüdü ve bir bir yüzüme vurdu.

Eğriye doğru denmeyeceği gibi

Sarıldık gözlerimizde yaşlar sicim olmuş peki nereye diyebildim...

Bir hikâyede okumuştum.

Berlin’de Hakimler varmış 

İşte onları merak ediyorum. 

Haklı olanın Hakim olduğu diyarları görmek istiyorum dedi. 

Ne diyebilirsin ki, ne güzel bir söz !

“Hakkı olanın Hakim olduğu

Hakim olanın sahip olmadığı”

Evet psikoloji okuyacak felsefe okuyacak ilim okuyacak 

Yolun açık ve bahtın açık olsun diyebildim. 

Rabbim insanoğluna,

Adaleti ve hakkı bu dünyada inşa etsin diyerek 

Peygamberler ve kutsal kitaplar göndermiş.

İlim Çin’de olsa da ögrenmemizi istemiş.

Hal böyle ise ne denir ki 

Bu topraklarda ona Adalet Hn demeyi arzu eden yüreğim, Adaletin var olduğunu duyduğu topraklara Hayat hanım olarak ilim için gidiyor 

Hoşçakal Gelmeyeceğini Bildiğim ADALET Hanım 

Yolun açık olsun kızım Hayat...